Na een verrijkende buitenlandse stage in Zweden en met een diploma Landbouw op zak wilde ik me eerst even oriënteren voor de toekomst. Na twee jaar de baan op gegaan te zijn als vertegenwoordiger, veel mensen gesproken te hebben en veel ideeën opgedaan te hebben, was het tijd voor een volgende uitdaging. Het bloed stroomt waar het niet gaan kan en als vijfde generatie op Hoeve De Potterie wilde ik wel mijn schouders onder het bedrijf zetten en het verder klaarmaken voor een mooie toekomst.
We zijn een echt familiebedrijf, (groot)ouders, oudste broer, mijn partner, ikzelf en de kids, allen met maar één doel: samenwerken aan een duurzame toekomst. Dit vullen we in zodat elk zijn vaste taken heeft en waar nodig bijspringt tot alles gedaan is. We hebben een gemengd bedrijf: melk- en vleesvee, akkerbouw, zuivelverwerking, educatie en sociale dagbesteding en werkplekleren.
Hoe ziet mijn dag eruit?
Vroeg uit de veren
1.53 uur: onze automatische wekker Jana Van Hulle gaat af. Ook al is ze maar enkele dagen oud, zo klein en fragiel, ze laat van zich horen als ze honger heeft. Gelukkig mag ik me nog even omdraaien en springt de mama het bed uit.
5.53 uur: opnieuw worden we gewekt door Jana, maar geen enkel probleem, we hadden toch enkele uren rust.
6.00 uur: de echte wekker gaat nu af. Met kleine oogjes trek ik de werkkleren aan en ga ik de stallen in. Ik word al meteen begroet door alle dames. Terwijl ik de melkmachine klaarmaak en de eerste koeien opstart, is mijn vader bezig met de koeien naar de wachtruimte te brengen en de boxen schoon te maken. Als de eerste koeien de melkput verlaten, komt mijn moeder met de koffie toe. Er is niets beters om bij die koffie verse melk te doen. Mijn ouders melken nadien verder en ik begin de koeien te voederen.
Ons doel is om zo veel mogelijk eigen ruwvoeders in het rantsoen verwerken, ook wordt er aangevuld met nevenstromen (bietenpulp, bierdraf…). We lichten tijdens onze educatieve klasbezoeken graag toe hoeveel restproducten van de industrie we kunnen omzetten tot hoogwaardige eiwitten. Onze herkauwers blijven ons toch verbazen met hoe weinig ze zoveel lekkers kunnen produceren!
9.30 uur: tijd voor het ontbijt en om even de verdere dagplanning overlopen. Het administratiewerk dient ook te gebeuren en ik maak tijd om wat telefoontjes te plegen, krachtvoer te bestellen en een paar e-mails te versturen. De bestellingen van ijstaarten ‘It’s the most wonderful time of the year’ beginnen stilletjes aan binnen te komen. Zeg nu zelf, het dessert maakt toch het feest? Want een feestmaal sluit je toch af met een goed stukje ijstaart of een zuiveldessertje?!
Moet er nog taart zijn?
10.30 uur: we vliegen er terug in! Mijn vader gaat verder met koeien strooien, silo’s ontbloten… en ik ga samen met mijn moeder de zuivelverwerking in. We maken op de hoeve van de verse melk namelijk (h)eerlijke zuiveldesserts en hoeve-ijs. Onze producten verkopen we via de korte keten en automaten die we 24/7 aanbieden aan onze klanten. Deze ochtend maken we de ijsmix, maken we de melkautomaat schoon en vullen we die terug aan met vers gemolken ochtendmelk.
12.45 uur: van het harde werk krijg je honger, een warme maaltijd gaat er altijd in.
13.30 uur: It’s beginning to look a lot like Christmas! Het zijn drukke tijden voor de zuivelverwerking, want we zijn volop aan het voorbereiden voor de feestdagen. Vers ijs draaien voor de ijsbuches, vroege bestellingen afwerken en klaarmaken voor afhaling. Het geeft toch altijd een vreugdevol gevoel als je de diepvries opent en weet dat deze ijsstronken velen een glimlach zullen bezorgen als afsluiter van de feesten. Tussen het ijs draaien, ‘ontvormen’ en opruimen vul ik nog vlug de zuivelautomaten aan met chocomousse en yoghurt. De klanten zullen hopelijk weer tevreden zijn!
16.30 uur: klop klop klop, we krijgen bezoek! Ons zoontje Jarno komt terug van school. Samen babbelen we even na over hoe het was op school en met een boterham en een stuk fruit kunnen we er terug tegen.
Nieuw leven
17.00 uur: terug de overal aan en richting de koeien. Het is toch altijd een heerlijk moment om samen met papa de koeien te melken. Mooi om al die verschillende karakters met hun eigen gewoontes te zien binnenkomen voor melk te geven. Terwijl papa doormelkt, ga ik even gaan kijken bij de hoogdrachtige koeien en ja, het is terug prijs! Het vierde kalfje van deze week is geboren. Ik maak snel een nieuw boxje klaar, waar de jonge spruit kan verhuizen naast haar vriendjes, waar ze alle zorg en liefde krijgt die ze verdient. Na het melken en uitkuisen, maak ik nog even een rondje door de stal. Ik duw het voeder wat dichter en merk ook een tochtige koe op, die ik doorgeef voor inseminatie. Uiteindelijk trekken we ‘s avonds de staldeuren met een goed gevoel dicht.
20.15 uur: tijd voor wat ontspanning, maar niet vooraleer ik eerst ga piepen in de wieg bij Jana en een zoen ga geven aan onze zoon die al in dromenland lig. Op zo’n moment besef je waarom je dit beroep doet. We werken misschien vele uren én hard, maar ik herinner me dat mijn ouders er altijd waren als we ze nodig hadden.
21.05 uur: dochterlief komt ook terug uit dromenland. Even papatime, mama moet ook niet altijd paraat staan. Het blijft genieten van nieuw leven, of het nu privé of professioneel is. Iedere keer blijft het een magisch moment en geluk zit in de kleine dingen, soms jammer dat ze zo snel groeien.